على كنكورى كى اشكاتو پاك ميكنه دستاى تو دو پنجره اين آخرين باره غريبه كمكم كن طلوع عادت نيلوفر من وكَنجشكاى خونه بهانه اى عشق بهار من كَذشته شايد مخلوق فرنكَيس پوست شير پيشكش خالق مداد رنكَى بمون تا بمونم ميلاد روزاى روشن غريب آشنا پائيز پيرى كَل واژه بارون احساس كَريز هزار ويك شب
